ZORGWIJZER 100: van 80 tot 90 jaar

“Vertel hen dat ik hier nog altijd graag ben“

December 2021

Achter de gevel van woonzorgcentrum Sint-Jozef in Berchem verschuilt zich een oase aan groen. Opnameverantwoordelijke Hannah en bewoonster Godelieve zitten in de patio omringd door warme herfstkleuren. Ze genieten elk van een dampende kop thee en mevrouw Muys neuriet een vrolijk liedje. “Ze is een van de bewoners die oprecht geïnteresseerd is in alles en iedereen rond haar”, vertelt Hannah. “Ik noem haar soms mijn partner in crime hier in huis.”

In 2019 verhuist mevrouw Muys (zo wordt ze op haar expliciete vraag aangesproken) van haar serviceflat in Huize Berchem naar het woonzorgcentrum Sint-Jozef in Berchem. Hannah werkt op dat moment één week als opnameverantwoordelijke in het woonzorgcentrum, en zo ontmoeten de twee elkaar voor het eerst.

“Ik heb heel lang alleen mijn plan kunnen trekken, maar op het einde moest ik tegen de gootsteen hangen om mijn afwas te kunnen doen”, vertelt mevrouw Muys. “Dat was geen werk meer (lacht). Het was tijd om te verhuizen. Hoe lang woon ik hier nu al, Hannah? Is dat een maand of vier?”
“Neen, u woont nu al twee jaar hier”, antwoordt Hannah.
“Twee jaar?” Mevrouw Muys trekt een verbaasd gezicht. “De tijd gaat snel op mijn leeftijd. Of misschien is het omdat ik hier heel content ben. Ik amuseer me hier goed. Er zijn hier veel mensen tegen wie ik kan babbelen en er is een mooie tuin is waarop ik uitkijk.”

“Ik werkte hier net een week en was nog wat zenuwachtig voor de eerste opname”, herinnert Hannah zich. ”Maar eerlijk waar, ik had het voor mijn allereerste opname niet beter kunnen treffen. Mevrouw Muys is zo’n lieve en positieve persoon, dat geldt trouwens ook voor haar familie. Van de rondleiding en het intakegesprek tot het inrichten van de kamer en de verhuis; alles verliep goed. Vooral omdat mevrouw Muys de momenten dat ik nog wat onwennig was, door de vingers zag. Als er nu mensen op rondleiding komen, stop ik altijd even bij de kamer van mevrouw Muys. In een kamer van ons woonzorgcentrum staat enkel een bed en een nachtkastje. Op die manier kunnen nieuwe bewoners hun kamer helemaal zelf inrichten met eigen meubels en spulletjes. De kamer van mevrouw Muys is daarvan een mooi voorbeeld. Het is een gezellig plekje met onder andere een vitrinekast vol beelden van muisjes die ze al haar hele leven verzamelt. Bij die rondleidingen is ze dan een beetje mijn partner in crime en het perfecte voorbeeld van een gelukkige bewoonster.”

Vriendin hier in huis

“Wij leunen qua karakter wel aan bij elkaar. We staan allebei heel positief in het leven en willen het beste uit de dag halen. Ik voel op dat vlak zeker een band met haar”, vertelt Hannah. “Het klikte vanzelf”, vult mevrouw Muys aan. ”Als ze niet goed was, had ik haar al lang aan de kant gezet. (lacht). Let op ik babbel met iedereen, hé, maar Hannah is een lieveke. We kunnen met bijna alles lachen en kijken allebei graag naar de mensen. Portretten trekken, noemen we dat hier. Die vrouwenklap ondereen vind ik echt fijn.”
”Voor mij is mevrouw Muys toch een soort grootouderfiguur en vriendin hier in huis. Ze heeft altijd zin in een babbeltje, soms over het weer, maar even vaak tovert ze wat goede raad uit haar mouw.”

De Vallende Steek

“Mevouw Muys komt ook goed overeen met mijn collega Milan van het Woon-en Leefteam”, vertelt Hannah. “Een tijdje geleden reed hij ons met een riksja door Berchem. Mevrouw Muys en ik zaten voorin naast elkaar en Milan fietste. Zo toerden we door de buurt, keken we naar de mensen op straat en stopten we om op het gemak iets te drinken. Dat zijn momenten die ervoor zorgen dat je echt een band creëert.” “Dat was een prachtige dag. Ik zat op mijn gemak in die bak, maar Milan moest het meeste werk doen. Hij moest nogal trappen, zeg”, herinnert mevrouw Muys zich.

“Toen Milan wist dat hij peter ging worden van zijn neefje, wou hij heel graag zelf een cadeautje breien voor de baby. Omdat mevrouw Muys goed overweg kan met wol en breinaalden, leerde ze hem babysokjes en -mutsjes breien. Ze vonden dat zo leuk om samen te doen dat ze mij ook hebben overhaald om erbij te zitten en de breipennen op te pakken”, lacht Hannah.

“We kunnen lachen met bijna echt alles en we kijken samen graag naar de mensen. Portretten trekken, noemen we dat hier”
Mevrouw Muys

“Toen we met ons drie zaten te breien en te babbelen, kregen we het idee om een breiclubje op te richten in het woonzorgcentrum en zo ontstond in april 2021 De Vallende Steek. Mevrouw Muys verzon de naam en is ook de voorzitster van het clubje.”

Er worden breinaalden en wol aangekocht en mevrouw Muys zoekt eenvoudige breipatroontjes uit waaraan beginners zich kunnen wagen. Ondertussen telt De Vallende Steek al acht leden die elke maandagmiddag samenkomen om te breien, te lachen en te babbelen. Momenteel is de groep in volle voorbereiding voor de kerstmarkt en breien ze spulletjes om dan te verkopen, zoals rood-wit gestreepte sokjes om in de kerstboom te hangen. “Mijn moeder had vroeger een poppenwinkel en breide onder andere poppenkleertjes. Ik mocht altijd de broekskes breien, dat zijn twee rechte pijpjes die nadien aan elkaar worden gezet. Nu noemen ze me voorzitster, omdat ik snel kan breien en de anderen help, maar dat is maar een naam. Ik vind het vooral een plezante namiddag. Het enige jammere is dat Milan de enige man is die mee breit. Dat vind ik nu toch wel wat spijtig. Het was plezanter geweest als er nog wat meer mannen zouden meedoen”, knipoogt mevrouw Muys.

Het is een eer

“Vorig jaar met kerst zette het programma Hommage aan de zorg met onder andere Tom De Cock iedereen die in de zorg werkt in de bloemetjes. Mevrouw Muys vroeg het liedje Boven de wolken van Matthieu en Guillaume aan”, vertelt Hannah. “Ik vind het altijd plezant als ze zo’n dingen aan mij vragen. Ik babbel graag met de mensen en vind het leuk om mij te engageren”, legt mevrouw Muys uit.

“Mevrouw Muys is een van onze grootste fans. Wat we ook organiseren, ze is er altijd bij”
Hannah

“Ze vindt het steeds een eer om hiervoor te worden gevraagd, maar ik heb er ook altijd vertrouwen in dat ze zaken zoals op nationale radio komen goed zal doen. Ze heeft gevatte antwoorden klaar en – misschien nog belangrijker – ze geniet er met volle teugen van”, vult Hannah aan. Het is gewoon ook leuk om met haar te doen en er samen ons ding van te maken. Ik weet altijd dat we sowieso goed zullen lachen. Mevrouw Muys is oprecht geïnteresseerd in de mensen rondom haar. Ze vraagt hoe het gaat met Milan zijn petekind of met het huis dat mijn vriend en ik onlangs hebben gekocht. Toen een van onze collega’s trouwde, namen we haar mee om naar de plechtigheid te kijken, omdat we weten dat ze daar echt plezier uithaalt. Het hoeft trouwens niet altijd zo speciaal te zijn. Mevrouw Muys zit heel vaak in de patio naar buiten te kijken en als ik haar passeer, probeer ik altijd tijd te maken voor een kort babbeltje. We kletsen even over de breiclub, over de dagelijkse dingen hier in huis of over vroeger.”

Piano door de gangen

“Het enige wat ik hier mis, is muziek. Dat is altijd de rode draad in mijn leven geweest. Mijn ouders hadden een muziekwinkel in Merksem waar ze allerhande instrumenten verkochten van piano’s tot klarinetten. Zo wat deuntjes op de achtergrond, dat ontbreekt hier”, vertelt mevrouw Muys.
“Soms klinken er toch flarden muziek door de gangen en dan weten we dat mevrouw Muys aan de piano in de cafetaria zit”, vertelt Hannah. ”Haar zoon is dirigent en trad deze zomer met zijn orkest op voor de bewoners in de tuin van het woonzorgcentrum. Het was een plezier om te zien hoe fier mevrouw Muys toen was, daar op de eerste rij met haar andere kinderen naast haar. Waarschijnlijk is het net dat wat mij aantrekt en inspireert. Mevrouw Muys slaagt erin om uit elke dag plezier te putten. Zelfs tijdens de zware coronaperiode was er altijd iets om mee te lachen of content over te zijn. Ze kan die goeie momenten echt in de verf te zetten.”
“Het leven gaat in verschillende fases, hé”, zegt mevrouw Muys. “Ik ben blij dat ik nog steeds goed kan lachen en dat ze mij nog mee op sleeptouw nemen. Weet je, telkens als ik mijn kinderen of kleinkinderen zie, vraag ik hen altijd om de groetjes te doen aan de rest. En ik zeg er altijd bij: vertel hen dat ik hier nog altijd graag ben.”

Hannah over mevrouw Muys

“Ze heeft het hart op de tong en is een vat vol levenswijsheid, maar bovenal is ze altijd positief en goedlachs.”

Mevrouw Muys over Hannah

“Ik vind het heerlijk om samen met Hannah te babbelen en te lachen. Ze is zo’n positief persoon. Ik heb haar nog nooit iets negatiefs horen zeggen.”